در نزديكي چهار سو مقصود بناي قديمي امامزاده احمد قرار دارد كه بنا به نوشته مورخين و محققين مقبره يكي از احفاد امام محمد باقر(ع) است. اين مزار در بنائي قرار گرفته كه سقفي گنبدي دارد و خود آرامگاه نيز به شكل مربع است و از سطح زمين بلندتر است.

تزئينات بنا عبارت از كاشيكاريهائي است كه قسمت اعظم آن مربوط به زمان شاه سلطان حسين صفوي است و بقيه كاشي ها را در زمان ناصرالدين شاه قاجار با گچبري هاي رنگي پوشانده اند.

تاريخ سال مزار 1115 هجري قمري برابر با 1703 ميلادي بوده، ضريح چوبي آن در زمان قاجار ساخته شده است. كتيبه سر در صحن امامزاده احمد به خط ثلث با كاشي سفيد معّرق بر زمينه لاجوردي است كه خطاط آن علي نقي امامي است. تاريخ اين كتيبه 1115 هجري قمري است و در آن به نام شاه سلطان حسين صفوي اشاره شده است. خطوط بنائي اين سر در نيز سوره هاي قرآن مجيد است. كتيبه اي كه در ايوان ورودي امامزاده احمد وجود دارد به خط ثلث طلايي در زمينه لاجوردي رنگ گچبري شده و نويسنده آن احمد حسيني است. تاريخ اين كتيبه نيز 1115 هجري قمري است و در آن علاوه بر نام شاه سلطان حسين به نام محمد شرف شريف المنجم اشاره شده كه سازنده بنا ميباشد.

در داخل بقعه امام زاده كتيبه اي به خط ثلث طلايي بر زمينه لاجوردي وجود دارد كه سوره دهر به خط محمد محسن علي نقي امامي و تاريخ 1115 هجري قمري نوشته شده است.

در اطراف ضريح چوبي امامزاده اشعاري نوشته شده كه تاريخ آن 1290 هجري قمري است. در ايوان غربي امامزاده احمد كتيبه اي به خط نستعليق برجسته به تاريخ 1247 هجري قمري نوشته شده كه زمان سلطنت فتحعلي شاه قاجار است.

در ضلع شمالي صحن امامزاده احمد قبوري وجود دارد كه سنگهاي مرمر يكپارچه نفيس بر روي آن قرار دارد. بر اين سنگها نيز اشعاري نوشته شده كه در دوران قاجار كتابت شده اند.

در پشت ديوار به طرف كوچه قطعه سنگ سياه شفاف به طول 3 متر در ديوار خارجي و در مجاورت در ورودي امامزاده نصب شده كه معروف به سنگ سومنات است و مردم عقيده دارند سلطان محمود غزنوي آن را از هند آورده است. بر اين سنگ كتيبه اي به خط نسخ نوشته شده كه تاريخ آن 563 هجري قمري است.