در محله قديمي تل و اسكان اصفهان امامزاده اي است كه از نظر معماري و تزئينات كاشيكاري مخصوصاً گنبد آن در عداد بناهاي نفيس و جالب اصفهان به شمار مي رود.

شاردن پس از توصيف قسمت هاي شرقي اصفهان مي نويسد "... از آنجا به شازيد (شاه زيد) مي رسيم كه وجه تسميه آن وجود خانقاهي است كه به افتخار يكي از پسران امام حسن در اين محله برپا شده است..."

ساختمان اين بقعه در اواخر قرن دهم هجري و دوران صفويه و به سال 994 هجري قمري ساخته شده اما در زمان سلطنت شاه سليمان صفوي در سال 1097 هجري قمري مرمت هايي در آن انجام گرفت. با توجه به اين دو تاريخ برخي محققين و پژوهشگران مي گويند اين بنا در زمان سلطنت سلطان محمد خدابنده (پدر شاه عباس) ساخته شده اما تزئينات كاشيكاري گنبد در دوران حكومت شاه سليمان انجام شده است.

آنچه ارزش اين بنا را مضاعف مي كند وجود نقاشيهاي ديواري جالبي است كه ديوارهاي شبستان گنبددار آن را پوشانيده است. موضوع اين نقاشي ها وقايع مذهبي است كه در قرن 14 هجري نقاشي شده اند.

در نماي خارجي اين گنبد به خط بنائي سه رنگي مشكي و فيروزه اي در زمينه آجري آيات قرآن نوشته شده و تاريخ 1314 و 1315 شمسي را برخود دارد. بر لنگه چپ در مقبره با خط ثلث برجسته نام صحيفه جوهري و تاريخ 994 هجري قمري به چشم مي خورد. در قسمت بالاي سكوي سمت راست بر روي بقعه بر لوح مثلث شكل به تعميرات زمان شاه سليمان در سال 97،‌ اشاره مي كند، خطاط اين كتيبه محسن امامي است.

در ايوان سمت راست بقعه شاه زيد اشعاري به خط نستعليق برجسته برلوح سنگي سياه رنگي نوشته شده است. اين اشعار به اقدامات و خدمات شخصي به نام محمدرضا اشاره مي كند كه خادم آستانه شاه زيد بوده است. در مصراع آخر اين اشعار ماده تاريخي به دست مي آيد كه 1083 مي باشد.