نگارگري در ايران از سابقه اي طولاني برخوردار است. در زمان شاه عباس دوم كه اصفهان پايتخت و مركز هنر ايران شد، نگارگري هم در اين شهر تكامل يافت.
معمولاً براي نگارگري از چوب، عاج، فيبر و استخوان استفاده مي شود و هر كارگاه رأساً اقدام به توليد مي كند ومعمولاً براي دور قاب عكس و جعبه از خاتم و مينا استفاده مي شود. ضمن آن كه بايد گفت عده اي از هنرمندان اصفهاني نيز در زمينه طراحي فرش، تذهيب و تشعير هم فعاليت دارند.