از عماراتي كه به نام خانقاه شيخ ابومسعود رازي يا بقعه مسعوديه معروف بوده است امروز جز سردري قابل توجه و بسيار زيبا چيزي برجاي نمانده است. اين محل درگذشته هاي دور قبرستان عمومي اصفهان بوده و حافظ ابونعيم مورخ و محدث و دانشمند بزرگ نيز در همين محل به خاك سپرده شده است.(متوفي به سال 430 هجري قمري برابر با 1038 ميلادي).

شيخ ابومسعود رازي از محدثين و دانشمندان نامدار قرن نهم هجري است كه پس از مرگ يك مجموعه شامل چهارسو و حمام و باغ بسيار بزرگي در كنار مزار او ساخته شد و به درب شيخ شهرت يافت. سردري كه اكنون باقيمانده و بيانگر معماري و خطاطي دوران آق قويونلوها است كتيبه اي است كه با كاشي مينائي تزئين شده و آنرا با شكوه و بسيار زيبا توصيف كرده است.

اين كتيبه در دو سطر يكي به خط ثلث جلي به رنگ سفيد و ديگري به خط ثلث با حروف ريز طلائي برزمينه آبي نوشته شده است. اين كتيبه در زمان يعقوب فرزند اوزون حسن آق قويونلو نوشته شده و كاتب آن كمال الدين بن شهاب يزدي و تاريخ آن 895 هجري قمري است. به نظر بسياري از محققين و پژوهشگراني كه در باره معماري و كاشيكاري دوران ايلخاني بررسي كرده اند كاشيكاري اين سردر بعدها الهام بخش بسياري از كاشي كاران اصفهان بوده است.