حدود يك هفته قبل از تحويل سال نو و مراسم نوروز حمّامهاي عمومي به صورت شبانه‌روزي اداره مي‌شد. در اين هنگام از سال جمعيّت زيادي از مردم خرد و كلان به صورت دسته‌جمعي وارد حمّام مي‌شدند و به استحمام و نظافت مي‌پرداختند و دست و پايشان را حنا مي‌بستند و به استقبال نوروز باستاني مي‌رفتند.

در اين روزها گروه زيادي جهت تطهير به حمّام رفته، پس از انجام شست و شو در مراسم تاسوعا و عاشورا، تعزيه و عزاداري و مراسم مذهبي ديگر شركت مي‌كردند.

در قديم بنا به تجويز پزشك، چهل روز بعد از بعضي بيماريها، مريض را جهت رفع كسالت ناشي از مرض، با دقّت و احتياط به حمّام برده و با ملايمت خاصي شست و شو مي‌دادند و طوري كه مواظب بودند، بيمار در معرض باد قرار نگيرد، به خانه بر مي‌گرداندند.

عوام آن را «حمام زالون» مي‌گويند و عبارت از آن است كه در دهمين روز زايمان، زائو به اتفاق چند نفر از بستگان نزديك، طي تشريفاتي به حمّام مي‌رفت، در اين روز قبلاً حمّام را تزئين نموده گل و گلدان، چراغ و آيينه مي‌بستند و شيريني و شربت مي‌دادند، اسفند و كُندردود مي‌كردند. اگر زائو از خانواده‌هاي متمول بود، حمّام را قرق مي‌نمودند تا غريبه در جمع نيايد. آنگاه با آداب خاصي زائو را شسته و با داروهاي مقوي و معطّر بدن او را مالش داده، سپس با صابون معطّر شست و شو مي‌دادند آنگاه با شعر و آواز و موسيقي و هلهله و شادي زائو را به سر بينه آورده به رقص و آواز و خوردن و نوشيدن مي‌پرداختند. اسفند دود مي‌كردند و پس از آن، زائو و همراهان با نشاط و شادي در حالي كه چادرهاي سفيد گلدار بر سر داشتند، روانه منزل مي‌شدند. در منزل دوباره رقص و پايكوبي مي‌كردند و همه به صرف ناهار مي‌پرداختند.

اين مراسم قبل از شف زفاف انجام مي‌گرفت، بدينگونه كه بعضي از بستگان و دوستان داماد، او را به حمّام برده با مواد معطّر شست و شو مي‌دادند و دست و پاي داماد را حنا مي‌بستند يك ساعتي را به هلهله و شادي سپري مي‌كردند تا حنا رنگين شود. آنگاه مجدداً داماد را با صابونهاي معطّر شست و شو داده، لباس نو مي‌پوشاندند و با رقص و آواز و آهنگهاي دلنواز او را به خانه و در جمع مدعوين كه به همين مناسبت در منزل جمع شده بودند، مي‌آوردند. نظير همين كار، قدري مفصّل‌تر براي عروس نيز انجام مي‌شد.

در ايران قبل از اسلام نظافت و استحمام اهميّت خاصّي داشته و عموم ايرانيان، خود و فرزندان خويش را پيوسته با شست و شو و استفاده از مواد معطّر تميز و خوشبو نگه مي‌داشتند. اسلام نيز نظافت را از ايمان مي‌داند و به تشويق و تمجيد مردم و تعريف نظافت مي‌پردازد. به همين مناسبت در ايران هميشه حمّام از اهميت خاصّي برخوردار بوده و نه تنها جهت نظافت و تطهير از آن استفاده مي‌شد، بلكه طبق آداب و سنن رايج، در بسياري از موارد ديگر نيز مورد استفاده قرار مي‌گرفته